ما همواره محکومیم - لوکو

این یک عدد بسیار عظیم برای باشگاه ایرانی است. تبریزی ها دو روز پیش طبق روال خواستار دریافت ریز حکم صادره از سوی فیفا شدند، اما در هر صورت طبق معمول امید چندانی به برگشتن رای وجود ندارد. فورچونه ابتدای فصل با قراردادی سه ساله به تراکتور پیوست و رسانه ها از او به عنوان گران ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر نام بردند، اما این بازیکن بعد از چند نمایش ضعیف برای تراکتور، در تعطیلات سال نو میلادی راهی کشورش شد و دیگر به ایران برنگشت. صورت این ماجرا طوری است که قاعدتا باشگاه تراکتور باید طلبکار باشد و از بازیکن بی انضباطش غرامت بگیرد، اما می بینیم که تیم کشورمان به پرداخت یک جریمه هنگفت محکوم شده؛ آنچه البته چندان عجیب نیست. شاید اگر همه جریمه های بین المللی این سالیان تراکتور را جمع بزنیم، به عددی نزدیک به غرامت ویلموتس نزدیک شویم.

صد البته بقیه باشگاه ها هم دست کمی از تراکتور ندارند. آخرین پرده از این داستان ها، ماجرای آنتونی استوکس است. یک روز محمدحسن انصاری فرد در برنامه علی ضیا موبایلش را برداشت و روی آنتن زنده، فاتحانه به کسی که آن طرف خط بود گفت: اوکی کنید؛ مسئله ای نیست. منظورش جذب استوکس بود؛ یک فوتبالیست به شدت بی نظم و پرحاشیه ایرلندی که به دفعات از سوی کارشناسان و دلسوزان توصیه هایی مبنی بر عدم همکاری با او انجام شد، اما مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس بی اعتنا به همه سفارش ها، استوکس را جذب کرد. مهاجم ایرلندی بهمن ماه سال گذشته به پرسپولیس پیوست، اما یک ماه بعد در شرایطی که کمتر از نود دقیقه برای سرخپوشان بازی نموده بود، دیگر حاضر نشد به ایران برگردد. حالا خبر رسیده او با قراردادی یک ساله به تیم لوینگستون اسکاتلند پیوسته؛ پرسپولیسی ها هم هاج و واج مانده اند که چطور چنین اتفاقی اتفاق افتاده است.

گفته می گردد آنتونی استوکس پیش از عقد قرارداد با پرسپولیس، 150 هزار دلار از مدیران این باشگاه پول گرفته است. او، اما کوچکترین اعتنایی به تعهداتش نکرد و ضمن ترک ایران، حالا آزادانه به یک باشگاه دیگر پیوسته است. پرسپولیسی ها در این چند ماه زیاد در خصوص شکایت از استوکس حرف می زدند، اما لااقل تا عصر دیروز واکنشی به این انتقال نشان نداده اند؛ بنابراین بعید نیست این بار هم طرف خارجی برنده کارزار حقوقی باشد. جالب است؛ ما از این طرف استوکس یا حتی خود ویلموتس را داریم که دو میلیون یورو نقدا گرفت و قراردادش را زیر پا گذاشت، بعد در هر دو پرونده محکوم می شویم، از طرف دیگر هم امثال برانکو و کالدرون و استراماچونی را داریم که به خاطر عدم پرداخت منظم حقوق شان ما را در محاکم بین المللی شکست می دهند. این یعنی شاید راستا ها متفاوت باشد، اما مقصد ها مشابه است؛ جایی که کم سوادی، عدم تخصص و ناشی گری (شاید هم سوءاستفاده) مدیران فوتبال ایران باعث می گردد آن ها در هر نوع قراردادی با هر نوع اجرا شکست بخورند. چقدر این قصه تلخ است.