زیباترین عزاداری ها را دیده ام

به گزارش لوکو، متولد میدان اعدام است؛ کوچه عشقی. چند سالی از بچگی را آنجا گذرانده که سبک خاص خود را در عزاداری ایام محرم و تاسوعا و عاشورا داشته است.

زیباترین عزاداری ها را دیده ام

محله و کوچه یک دست سیاهپوش امام حسین (ع) و یارانش می شده اما سمسارزاده از عزاداری منطقه شمرون و بازار تجریش و امامزاده صالح (ع) و بازار بزرگ تهران خاطرات پررنگ تری دارد؛ خاطراتی که هر چه قدیمی تر می شوند، پررنگ تر شده و این روزها که محرم است در فکر او آمدورفت بیشتری دارند. خاطراتی که سمسارزاده از مرور آنها لذت می برد و دوستشان دارد.

خودش می گوید: بچه میدان اعدامم اما بزرگ شده شمرون. پدرم که بازاری بود، از میدان اعدام مهاجرت کرد به شمرون و من آنجا بزرگ شدم. آن سال ها در بازار تجریش دوتا تکیه بود؛ تکیه بالا و تکیه پایین. در ایام محرم و روزهای تاسوعا و عاشورا، بین این دو تکیه رقابت قشنگی شکل می گرفت. دسته های سینه زنی بزرگی راه می افتاد که چه عظمتی داشت. علامت هایی همراه این دسته ها بود که ابهت شان را هیچ وقت فراموش نمی کنم.دو تکیه کوشش می کردند در سینه زنی و روضه خوانی و حتی پذیرایی و نذری از یکدیگر بهتر باشند. ناهار یا شام که می دادند هرکدام کوشش می کردند غذای بهتر و خوشمزه تری بدهند. هر دو هم خوب بودند و واقعا نمی شد بین آنها فرقی گذاشت. چای روضه و هیأت را خوب به یاد دارم به خصوص رنگ و طعمش را. عجیب خوشرنگ بود. سر بودند از چای هایی که در کافه ، قهوه خانه و خانه درست می شد. چای خشکش همانی بود که ما در خانه استفاده می کردیم اما انگار خاصیت روزهای محرم بود که آن قدر خوشرنگ و خوش طعم گردد. آن قدر که هی دوست داشتی چای بخوری. دسته های سینه زنی عجیب تأثیرگذار بودند. وقتی دسته رد می شد، همه آنهایی که کناری ایستاده بودند و نگاه می کردند، ناخودآگاه دستشان بالا می رفت و پایین می آمد و به سینه می خورد. ریتم و ضرباهنگ آنهایی که سینه می زدند به همه منتقل می شد. همه می شدند سینه زن امام حسین؟ع؟. به نظرم دل ها آن موقع پاک تر و بی آلایش تر از امروز بود برای همین عزاداری ها طراوت داشت و همه همراه می شدند حتی آنها که به ظاهر اعتقادی نداشتند.

سلام و علیک هیأتی

پدرم بازاری بود و تاسوعا و عاشورا مرا می برد بازار. چه دسته های بزرگ و بزرگی راه می افتاد. آن قدر بزرگ که نمی گردد فراموشش کنی. هیأت های عزاداری که معمولا از روبه روی هم می آمدند، علامت ها و علم هایی داشتند که صدها کیلو وزن داشت و کسی که آنها را حمل می کرد، باید پهلوانی بود که آن بار سنگین را تحمل کند. بالای علم ها حالت فنری داشت و لنگر می انداخت و سنگینی اش بیشتر می شد. وقتی دو هیأت که با هم مراوده داشتند روبه روی هم می رسیدند، کسی که علم را حمل می کرد آن را به اسم سلام تکان می داد. زیبا بود این سلام و علیک های هیأتی. یادم می آید دوستانی داشتیم که ارمنی بودند و روزهای محرم می آمدند هیأت، چای و نذری می خوردند و سینه می زدند. روزگار خوبی بود.

حاجت روا شدم

سمسارزاده می گوید:پدرم ماه های رمضان نذری داشت و پسرعمه ام در آبدارخانه برای مهمان ها چای درست می کرد و من هم آنها را پخش می کردم. خیلی دوست داشتم این مراسم را و این که من هم مثل بزرگ ترها و پسرعمه ام کاری برای این مهمانی انجام می دهم. یادم است حدود 50،60 سال قبل کارم گیر کرد. مشکل بزرگی پیش آمد که حل نمی شد. رفتم مشهد به حرم امام رضا (ع) و از ایشان خواستم کمکم کند. روز بعد که برگشتم تهران، مشکلم حل شده بود. امام رضا (ع) باور کرد راست می گویم و کمکم کرد. محرم سال جاری از خدا و امام حسین (ع) می خواهم شر کرونا را از سر مردم بردارد. بیچاره مان نموده. ازنظر معیشتی بیشتر مردم دچار مشکل شده اند. کرونا پولدارها را پولدارتر کرد و ما را فقیر و ندارها را نیازمندتر. خدا به آبروی امام حسین ع از این شرایط نجاتمان دهد.

طاهره آشیانی - روزنامه خبرنگاران

منبع: جام جم آنلاین
انتشار: 24 مرداد 1400 بروزرسانی: 24 مرداد 1400 گردآورنده: luku.ir شناسه مطلب: 1717

به "زیباترین عزاداری ها را دیده ام" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "زیباترین عزاداری ها را دیده ام"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید