یک اختلال عصبی غیرارادیعلائمی که نشان می دهد تیک عصبی دارید
به گزارش لوکو، تیک یک اختلال عصبی غیرارادی است که بر سیستم حرکتی و گاهی صوتی بدن تأثیر می گذارد و علائمی چون چشمک زدن، لرزش سر و یا شانه، بالا پریدن ابروها و... را به همراه دارد. تیک ها خیلی ناگهانی آغاز می شوند و اغلب افرادی که از این اختلال رنج می برند بعد از اتمام آن احساس تسکین می نمایند.
تیک ها چند نوع هستند و چه علائمی دارند؟
1. تیک های ساده که به دو گروه حرکتی و صوتی تقسیم می شوند:تیک های حرکتی با علائمی چون لرزش سر و گردن، چشمک زدن، پرش شانه و... ظاهر می شوند.
تیک های صوتی که با علائمی چون سرفه، پاک سازی گلو و ایجاد آواهای مبهم همراه است.
2. تیک های پیچیده که مانند تیک های ساده به دو گروه حرکتی و صوتی تقسیم می شوند:
تیک های حرکتی پیچیده بیش از یک گروه عضلانی را درگیر می نمایند و علائمی چون ضربه زدن به خود، گاز دریافت خود، پریدن، حرکت دادن و چرخیدن در هنگام راه رفتن و... دارد.
تیک های صوتی پیچیده نیز با علائمی چون صحبت های مبهم، تکرار کلمات و تکرار حرف های دیگران، بروز پیدا می نمایند.
تیک ها گاهی به سختی قابل مشاهده و گاهی آن قدر شدید و ناتوان نماینده می گردد که باعث بی قراری، خستگی، اضطراب و استرس و در موارد شدیدتر متوقف کردن فعالیت های روزمره در فرد می شوند.
علت بروز تیک ها چیست؟
تیک ها اغلب ارثی هستند و با عواملی مانند احساس گناه، استرس، اضطراب، خستگی، سرزنش شدید، کمبود خواب و هیجان و تنش بیش از حد، شدت پیدا می نمایند. گاهی اوقات نیز در اثر عفونت، تشنج، بیماری هانتینگتون و... ایجاد می شوند که باید توسط پزشک معالج تشخیص داده شوند.تیک ها در چه گروهی از بچه ها و بزرگسالان بیشتر دیده می گردد؟
اغلب بچه های که دارای تیک هستند ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر را داشته باشند:- اختلال کمبود توجه
- بیش فعالی
- اختلال وسواس
- اختلال اضطراب جدایی
- اختلالات یادگیری
- گرسنگی و تشنگی طولانی مدت
علل تیک در بزرگسالان نیز ممکن است یکی از موارد زیر باشد:
- افسردگی
- اختلال دوقطبی
- سوءمصرف مواد
- استرس و خستگی
آیا تیک ها احتیاج به درمان دارند؟
بیشتر تیک ها احتیاج به درمان ندارند و معمولاً طی 12 ماه بهبود پیدا می نمایند. جهت تسریع در فرایند بهبود آن ها ضروری است:- با اصلاح بعضی عادات از سبک زندگی می توانیم از تشدید تیک های عصبی پیشگیری کنیم. این عادات عبارت اند از: سیگار کشیدن، نوشیدن زیاد نوشیدنی های غنی از کافئین و کار زیاد.
- گنجاندن فعالیت های ورزشی در برنامه روزانه.
- تمرکز بر تیک های عصبی به مدت یک هفته و ثبت روزانه جزئیات آن (در چه مکانی، با چه شدتی و چند بار و در حین انجام چه کارهایی بیشتر اتفاق می افتد) و پرهیز از کارهایی که شرایط را برای بروز تیک ها فراهم می نماید. به عنوان مثال اگر شرکت در جمعی تیک را تشدید می نماید، تعداد حضور در جلسات این جمع را کاهش دهید و یا آرامش را به خود القا نموده و با شل کردن عضلات و تنفس عمیق به خود یاری کنید.
- زمانی که متوجه تیک خود شدید ذهنتان را به موضوعی دیگر راهنمایی کنید و سرگرم شوید.
- از بین بردن زمینه استرس و تنش های عصبی در محیط کار و زندگی
- نادیده گرفته و خونسرد باشید. تمسخر و تضعیف اعتمادبه نفس شخص مبتلا به تیک عصبی سبب تشدید آن خواهد شد.
- یاری دریافت از آینه و تکرار تیک مقابل آن به مرور زمان در درمان تأثیرگذار خواهد بود.
- استفاده از بعضی مکمل های ویتامینی مثل منیزیم و سدیم با تشخیص پزشک.
- در موارد شدید، احتیاج به درمان دارویی و تزریق بوتاکس است.
منبع: مقالات تبیان