خطرهای زمستانی برای سالمندان - لوکو

کاهش درجه حرارت بدن

توانایی بدن به تحمل سرما با افزایش سن افراد کاهش پیدا می نماید و سالمندان را در معرض خطر بیشتر کاهش درجه حرارت بدن قرار می دهد.

در این عارضه خطرناک درجه حرارت بدن به طور چشمگیری افت می نماید و برای مدت طولانی در این حد باقی می ماند. هیپوترمی ممکن است به حمله قلبی، مسائل کلیوی، آسیب کبدی و حتی مرگ بینجامد. افراد دچار کاهش درجه حرارت بدن ممکن است اندکی سردرگم، کند و خواب آلوده به نظر برسند، دچار لکنت یا کندی زبان باشند، بلرزند یا عضلات اندام هایشان سفت گردد.

حساسیت بیشتر سالمندان به این عارضه تا حدی به این دلیل است که سوخت وساز در بدن افراد سالمند، آهسته تر است، در نتیجه نسبت به افراد جوان، حرارت کمتری فراوری می نماید.

به علاوه، تغییرات جسمی در سنین بالا باعث می گردد توانایی سالمندان برای تشخیص اینکه درجه حرارت چقدر پایین است، دچار اشکال گردد. این مساله، به خصوص اگر فرد سالمند تنها زندگی کند و کس دیگری همراهش نباشد، می تواند مشکل آفرین گردد.

بعلاوه بعضی عوارض پزشکی و شیوه زندگی بی حرکت ممکن است سالمندان را در معرض آسیب پذیری بیشتر حتی در سرمای خفیف قرار دهد.

بعضی بیماری ها ممکن است مانع از این گردد که سالمندان در فصل سرد، گرم بمانند. دیابت، مسائل تیروئیدی، بیماری پارکینسون، آرتریت و نقصان حافظه از جمله این بیماری ها هستند. اگر به این بیماری ها مبتلا هستید، با پزشکتان مشورت کنید.

نشانه های اولیه کاهش درجه حرارت بدن

• دست و پای سرد
• صورت بادکردهپوست رنگ پریده
• لرزیدن (هر چند در بعضی موارد هیپوترمی لرز وجود ندارد.)
• کند شدن سرعت گفتار یا لکنت زبان
• خواب آلوده به نظر رسیدن
• خشمگین یا سردرگم بودن

اگر کاهش درجه حرارت بدن ادامه یابد، این نشانه ها ممکن است بروز کند:

• آهسته شدن حرکات، اشکال در راه رفتن یا دست و پا چلفتی شدن
• سخت شدن حرکت دادن دست و پا
• کاهش سرعت ضربان قلب
• تنفس آهسته و سطحی
• از حال رفتن و از دست دادن هوشیاری

پیشگیری از کاهش درجه حرارت بدن

سالمندان با انجام اقداماتی می توانند مانع کاهش درجه حرارت بدن شوند که شامل این موارد است:

• هنگامی که هوا سرد و توفانی است، در خانه بمانید. در اتاق هایی را که استفاده نمی کنید، ببندید و مراقب باشید پنجره ها باز نمانده باشند و از نوارهای درزگیر بهره ببرید. در صورت لزوم حوله لوله شده پشت درز درها بگذارید.
• هنگامی که بیرون می روید، برای مدت طولانی در سرما یا باد نمانید.
• هنگام خروج از منزل، چند لایه لباس بپوشید. پوشیدن 2 یا 3 لایه لباس گشاد نازک تر نسبت به یک لایه لباس ضخیم گرمای بیشتری فراهم می نماید.
• کت، کلاه، دستکش، چکمه و روسری برای پوشاندن بینی و دهانتان و محافظت از ریه هایتان از هوای بسیار سرد بهره ببرید.
• مراقب باشید خیس نشوید زیرا خیس شدن باعث می گردد به سرعت لرز کنید. اگر دچار لرز شدید، فورا به خانه برگردید؛ لرز ممکن است نشانه هشداردهنده کاهش درجه حرارت بدن باشد.
• هنگامی که در خانه هستید، زیر لباس هایتان، لباس زیر بلندی همراه جوراب و دمپایی بپوشید. از یک پتو یا پوستین برای گرم نگه داشتن پاها یا شانه هایتان بهره ببرید. در صورت لزوم در خانه از کلاه بهره ببرید.
• به مقدار کافی غذا بخورید تا وزنتان را حفظ کنید. نخوردن غذا باعث می گردد لایه چربی زیر پوستتان که باعث محافظت در برابر سرما می گردد، نازک گردد.
• درجه ترموستات را دست کم در حد 20 درجه سانتی گراد نگه دارید. حتی دمای در حد 18 تا 20 درجه سانتی گراد ممکن است در افراد سالمند باعث کاهش درجه حرارت بدن گردد.
• اگر از هیترهای فضای باز برای گرم کردن استفاده می کنید، به خطرات مربوط به آتش سوزی و مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن توجه داشته باشید.
• با پزشکتان در خصوص داروهای مصرفی تان مشورت کنید- داروها چه با نسخه و چه بی نسخه- ممکن است خطر کاهش درجه حرارت بدن را افزایش دهند.
• از افراد خانواده یا دوستان بخواهید در طول فصل سرد به شما سر بزنند. اگر قطع برق باعث شده منبع گرمایی تان را از دست بدهید، نزد بستگان یا دوستانتان بروید.

موارد اضطراری

اگر گمان می کنید شخصی دچار کاهش درجه حرارت بدن شده، درجه حرارت بدن او را مقدار بگیرید و اگر این درجه حرارت از 5/35 درجه پایین تر آمده بود، با اورژانس تماس بگیرید.

تا زمانی که اورژانس برسد، این اقدامات را انجام دهید:

• شخص را به یک جای گرم تر منتقل کنید.
• او را در یک پتو، حوله یا کت گرمی که در دسترس دارید، بپیچانید.
• حتی گرمای بدن خود شما هم می تواند یاری کننده باشد. کنار فرد به ملایمت دراز بکشید.
• اگر فرد هوشیار است، نوشیدنی گرمی به او بدهید، اما از نوشیدنی های الکلی یا کافئین دار مانند قهوه معمولی پرهیز کنید.
• دست و پاهای فرد را مالش ندهید.
• سعی نکنید فرد را با بردن به حمام گرم کنید.
• از بالشتک های گرم کننده استفاده نکنید.

سرمازدگی

یک خطر دیگر سرمای شدید، سرمازدگی است. سرمازدگی هنگامی رخ می دهد که پوست در معرض درجه حرارت بسیار پایین قرار گیرد. سرمازدگی معمولا بینی، گوش ها، گونه ها، چانه و انگشتان دست و پا را گرفتار می نماید و ممکن است با این نشانه ها بروز کند:

• قرمزی پوست
• دردناک شدن پوست و بی حسی آن
• سفید شدن یا به رنگ خاکستری/زرد درآمدن پوست
• سفت شدن شدید یا مومی شدن پوست
• سالمندانی که دچار بیماری قلبی و سایر مسائل گردش خون هستند، با احتمال بیشتری ممکن است دچار سرمازدگی شوند.

برای محافظت در برابر سرمازدگی این نکات را رعایت کنید:

• هنگامی که بیرون می روید، همه بخش های بدنتان را بپوشانید.
• هنگامی که پوستتان قرمز یا کبود می گردد یا احساس سوزش می کنید، به خانه بازگردید.
• اگر فکر می کنید خودتان یا اطرافیانتان دچار سرمازدگی شده اید، فورا با اورژانس تماس بگیرید.

لیز خوردن و افتادن

لیز خوردن و افتادن خطر دیگر زمستان برای سالمندان است. افتادن ممکن است سالمند را دچار آسیب های شدیدی مانند شکستگی لگن کند.

برای کاهش خطر سقوط در سنین بالا به این توصیه ها توجه کنید:

• به دقت مسیرهای جلوی خانه تان را پارو کنید یا از کسی بخواهید این مسیرها را برایتان پارو کند.
• در پیاده روهای یخ زده یا پربرف راه نروید. از مسیرهایی حرکت کنید که خشک هستند و پاک شده اند.
• چکمه های عاج دار بپوشید.
• اگر از عصا استفاده می کنید، نوک لاستیکی آن را پیش از آنکه فرسوده گردد، عوض کنید. ممکن است استفاده از نوک های یخ شکن که روی انتهای عصا نصب می گردد، مفید باشد. تجهیزات مخصوص پزشکی برای حرکت در زمستان را می توانید از دراگ استورها تهیه کنید.
• هنگام پاروکردن برف محتاط باشید. هوای سرد فشاری اضافی روی قلب وارد می نماید و فشار پاروکردن هم می تواند فشار وارد بر قلب را افزایش دهد، به خصوص اگر از قبل هم بیماری قلبی داشته باشید. پاروکردن برای افراد دچار پوکی استخوان هم خطرناک است.
• قبل از اقدام به پاروکردن برف یا سایر کارهای سخت در هوای سرد، با پزشکتان مشورت کنید.

پ