چگونه در دانشگاه دوست پیدا کنیم؟ - لوکو

خبرنگاران|رفتن به دانشگاه برای بار اول و یا بعد از گذشت یک ترم، کار هیجان انگیز و اضطراب آوری است. بسیاری از دانشجویان و افراد مختلف معتقدند که اگر در اوایل ترم نتوانید دوستی پیدا کنید، تا سرانجام تن ها خواهید ماند. اما چگونه در دانشگاه دوست پیدا کنیم؟ چه فرد خجالتی باشید چه اجتماعی، روش های بیشماری برای ارتباط برقرار کردن با دیگران وجود دارد. اما در کل، دوست پیدا کردن در دانشگاه می تواند گاهی اوقات سخت باشد.

به گزارش خبرنگاران، خوشبختانه، از آنجا که جوامع دانشگاهی همواره در حال تغییر می باشند (دانشجویان تازه می آیند و دانشجویانی هم از دوره های مهمان در دانشگاه های دیگر برمی گردند، کلاس های تازه آغاز می شوند و برنامه ریزی کلاس های هر فردی با دیگران فرق دارد)، دیدار با افراد و دوست پیدا کردن، بخشی از روتین معمول تان می باشد. اگر مطمئن نیستید که پیدا کردن دوست را از کجا آغاز کنید، ادامه این مقاله را مطالعه کنید.

اینکه وارد خوابگاه شوید و انتظار داشته باشید یک شبه با هم اتاقی هایتان صمیمی شوید خیلی منطقی نیست. این مسئله در بیرون از فضای خوابگاه هم صدق می نماید. بهتر است کمی حوصله کنید و شکیبا باشید؛ به مرورِزمان اتفاق های خوبی خواهد افتاد و دوستان زیادی پیدا خواهید کرد. شهر خودتان را که در آن عظیم شده اید در نظر بیاورید؛ چقدر طول کشید تا بتوانید در مدرسه و محله برای خودتان دوست و آشنا پیدا کنید؟ دانشگاه هم به همین صورت است و نمی توان یک شبه دوست پیدا کرد.

با کنار گذاشتن توقعات غیرمنطقی نظیر آنچه گفتیم، در پیدا کردن دوستان تازه پیروز تر خواهید بود. به علاوه، نگرانی تان از بابت شکل دادن رابطه های مفید و سودمندِ محبت آمیز کمتر خواهد شد.

این را هم در نظر داشته باشید که دانشگاه جایی است که با وارد شدن به آن به مرور خودتان را بهتر می شناسید. در نتیجۀ این خودشناسی، درک بهتری از آنچه واقعا در رابطۀ محبت آمیز به دنبالش هستید پیدا خواهید کرد. پس بهتر است خیلی عجله نکنید و اجازه بدهید بدون فشار و اضطراب به شرایط تازهتان عادت کنید.

عادت کردن به شرایط تازه زندگی خوابگاهی و دانشگاه اصلا آسان نیست. همۀ ما در چنین موقعیت هایی اوایل چندان راحت نیستیم. وقتی گرفتار احساس تنهایی و ناراحتی شدید، این را به یاد داشته باشید که چنین موقعیت هایی هستند که شما را رو به جلو می برند و جنبه های تازه ای از شخصیت تان را آشکار می نمایند. به مرور می توانید یاد بگیرید در چنین شرایطی که معذب هستید، خودتان را نشان بدهید و سعی کنید دوستان تازه پیدا کنید. با قدم های کوچک آغاز کنید. مثلا وارد جمع هم کلاسی های تازه تان بشوید و خودتان را معرفی کنید؛ یا آنکه یکی از هم کلاسی های تان را به صرف چای دعوت کنید.

کاملا قابل درک است که چنین کار هایی آسان نیستند و خیلی باید با خودتان کلنجار بروید تا به این کار ها تن بدهید. اما در نهایت همین قدم های کوچک هستند که فاصله ها را از میان برمی دارند. به علاوه این امکان را برای تان فراهم می نمایند که راحت تر به شرایط تازهتان عادت کنید.

مهم تر از همه اینکه تن دادن به کار هایی که انجام دادن شان برای تان سخت است، به رشد شخصیت شما یاری می نماید.

وقتی در پیدا کردن دوستان تازه به مشکل می خوریم، کاملا طبیعی است که این فکر به سراغ مان بیاید که: کجای کارم اشتباه است که نمی توانم با هم کلاسی هایم رابطه برقرار کنم؟؛ نباید اجازه بدهیم این افکار و احساسات ما را از خود واقعی مان دور نمایند. ممکن است این ناتوانی باعث گردد به وانمود کردن و نقش بازی کردن روی بیاوریم؛ به این معنا که رفتارها و صحبت هایی از ما سر بزند که با شخصیت واقعی مان فاصله دارد. نباید اجازه بدهیم ناتوانی مان ما را گرفتار این دام کند، چون در بلندمدت ما را از پا درمی آورد و این اصلا خوب نیست. تحت هر شرایطی، هرقدر هم سخت، باید سعی کنیم به خودِ واقعی مان وفادار باشیم. اگر کسی حاضر نمی گردد دوست صمیمی ما باشد، باز هم ایرادی ندارد. در نهایت بالاخره کسانی پیدا خواهند شد که ما را همین طور که هستیم دوست داشته باشند و برای مان ارزش قائل باشند.

کاملا طبیعی است که بخواهید با پیدا کردن دوستان تازه در خوابگاه و دانشگاه، تنهایی و دوری از خانه را تاب بیاورید. اما از قلم نیاندازید که شما در درجۀ اول برای تحصیل وارد دانشگاه شده اید. به همین دلیل باید نوعی برنامۀ منظم و متعادل برای خودتان داشته باشید. باید علاوه بر حضور منظم در کلاس ها، به پروژه های درسی و تکالیف دیگرتان هم برسید. در کنار اینها زمانی را هم به گذراندن وقت با دیگران و سرگرمی کردن اختصاص بدهید.

گاهی اوقات پیدا کردن دوستان تازه در خوابگاه و دانشگاه را برای خودمان سخت می کنیم. درحالی که در واقعیت امر خیلی ساده تر از چیزی است که به نظر می رسد. سرآخر اطراف مان در دانشگاه پر است از کسانی که هم سن وسال خودمان هستند و بیشترشان مثل ما می خواهند با آدم های تازه آشنا بشوند. پس بهتر است مسئله را در فکر مان خیلی عظیم و پیچیده نکنیم. کافی است رفتاری محبت آمیز داشته باشیم و کاری کنیم که دیگران در کنارمان احساس راحتی داشته باشند. طولی نمی کشد که از میان اینها دوستان خوبی پیدا خواهیم کرد.

مطمئنا اگر تمام وقت تان را در اتاق خوابگاه سپری کنید، امکان پیدا کردن دوست های تازه را نخواهید داشت. در دانشگاه جاهایی هستند که می توانید از آنها برای آشنا شدن با آدم های تازه بهره ببرید. شاید یکی از این افراد به دوست صمیمی شما تبدیل بگردد. در ادامه به چند مورد از این مکان ها اشاره خواهیم کرد:

احتمالا بعد از اینکه ثبت نام تان در دانشگاه تمام شد، راجع به اردوی سرگرمیی برای دانشجویان تازهالورود آگاه خواهید شد. شاید در نگاه اول، رفتن به آن کمی در نظرتان خسته نماینده جلوه کند، اما می تواند موقعیت بسیار خوبی برای آشنا شدن با دیگران باشد. به این شکل، وقتی روزِ رفتن به خوابگاه برسد، دست کم با چند نفری از قبل، آشنایی خواهید داشت.

یکی از خوبی های زندگی در خوابگاه و محیط دانشگاهی این است که تقریبا همواره رویداد یا مراسمی در حال برگزاری است. ممکن است همایشی در سالن دانشگاه برگزار نمایند یا آنکه بخواهند فیلم تازهی در سالن سینمای دانشگاه نمایش بدهند. هرکدام را که خودتان ترجیح می دهید، انتخاب کنید و برای مدتی کوتاه از اتاق خوابگاه بیرون بزنید.

نیازی نیست حتما همراه با کسی در این رویداد ها شرکت کنید. همین که خودتان را نشان بدهید کافی است. کسی نمی داند آینده برای مان چه خواب هایی می بیند. ممکن است در یکی از همین رویداد ها دوستان تازه ای پیدا کنید.

در هر دانشگاه انجمن های دانشجویی متعددی فعالیت دارند: از انجمن های ورزشی و سرگرمیی گرفته تا کسانی که مثلا بر روی مجله یا چیزی شبیه به آن کار می نمایند. راجع به این انجمن ها تحقیق کنید و برای وارد شدن به یکی از آنها (که برای تان جالب تر است) کوشش کنید. در این انجمن ها هدف و علایق تان را با دیگران شریک می شوید. این موقعیت ایدئالی برای پیدا کردن دوست های تازه است. علاوه بر این، تنهایی تان را هم پر می کنید. هم فال است و هم دیدن!

به جز هم اتاقی های تان افراد زیادی هستند که هم سن و سال خودتان اند و در اتاق های اطراف ساکن هستند. اگر رویداد یا دورهمی یا نظایر آن در خوابگاه برگزار می گردد، شرکت در آنها را از دست ندهید. اگر هم از سوی دانشگاه برنامه ای برای صرف غذا در کنار اعضای خوابگاه تدارک دیده اند، باز هم موقعیت خوبی برای پیدا کردن دوستان تازه است. وقتی هم در اتاق تان هستید، بد نیست که درِ اتاق را باز بگذارید. این کار نوعی رفتار محبت آمیز است. با این کار به دیگر ساکنان خوابگاه نشان می دهید که بدتان نمی آید کسی به شما سر بزند. ممکن است کسی در حال عبور، سلامی بکند و همین سرِ صحبت را میان تان باز کند و تنهایی تان پر گردد.

وقتی برای قدم زدن یا کمی هواخوری وارد محوطهٔ خوابگاه می شوید سعی کنید واقعا آنجا حضور داشته باشید. برای مدتی هندزفری و موبایل تان را کنار بگذارید و به دانشجویان دیگر توجه کنید. سلام کنید، سرِ صحبت را با آنها باز کنید و … . راه های زیادی برای پیدا کردن دوست و آشنای تازه در محوطۀ خوابگاه وجود دارد. کافی است حواس تان را بیشتر جمع اطراف کنید. کتابخانۀ دانشگاه، باشگاه ورزشی و نظایر اینها هم مکان های خوبی برای پیدا کردن دوستان تازه هستند. البته همه مستلزم این هستند که موبایل را کنار بگذارید و حواس تان جمع اطراف باشد.

وقتی کنار کسی کار می کنیم، دربارۀ چیزهای زیادی می توانیم با یکدیگر صحبت کنیم. این گفت وگوها می توانند موقعیت ایدئالی برای آغاز دوستی باشند. کسی که به هر اسم، کنارمان کار می نماید، در هدف و علایقش با ما شریک است. این امکان خوبی برای باز کردن سر صحبت فراهم می نماید. حتی اگر شرایط آن طوری نشد که فکر می کردیم و نتوانستیم با همکارمان ارتباط برقرار کنیم، باز هم چیزی را از دست نداده ایم. کار کردن هم برای مان منبعی برای کسب عایدی می گردد و هم اینکه در رزومۀ کاری بعدا به دردمان خواهد خورد.

پیدا کردن دوست در دانشگاه برای کسانی که خجالتی و درونگرا هستند می تواند سختتر باشد. البته فضای دانشگاه و محیط ویژه اش برقراری ارتباط با دیگران را در مقایسه با جاهای دیگر ساده تر می نماید؛ حتی برای درونگراها. فقط ضروری است کوشش شان را مضاعف نمایند و اگر گاهی احساس معذب بودن پیدا کردند، فوری خودشان را نبازند. اگر شما هم خجالتی هستید یا بیشتر ترجیح می دهید در خودتان باشید، توصیه هایی را که در ادامه مطرح می کنیم در نظر بگیرید:

آدم های خجالتی و درونگرا سخت تر با دیگران ارتباط برقرار می نمایند. پس داشتن هدف های منطقی و معقول در زمینۀ پیدا کردن دوست (که پیش تر به آن اشاره کردیم) برای شان اهمیت دوچندانی پیدا می نماید. با قدم های کوچک آغاز کنید. مثلا با خودتان قرار بگذارید که هرروز دست کم با یک نفر که نمی شناسید سرِ صحبت را باز کنید؛ یا اینکه چالشی پیشِ روی خودتان بگذارید. مثلا می خواهید سر کلاس بروید؛ در طول جهت به کسانی که می بینید سلام کنید. با کارهایی نظیر این به مرور اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کنید.

هر بار کنار کسی می نشینید، خودتان را معرفی کنید؛ حالا می خواهد سر کلاس باشد یا بوفۀ دانشگاه، فرقی نمی نماید. اوایل از انجام این کار کمی احساس دستپاچگی پیدا می کنید که کاملا طبیعی و قابل درک است. اما چاره ای نیست و برای افزایش اعتماد به نفس، باید دل را به دریا بزنید و کمی شجاعت بورزید.

درون گرایی شما ایجاب می نماید که بیشتر توی خودتان باشید و سرتان گرم افکار خودتان باشد تا آنکه بخواهید با دیگران وقت بگذرانید. اما شما در دانشگاه هستید و دور از خانه؛ تنهایی در بلندمدت می تواند برای تان آزاردهنده گردد. گاهی اوقات موبایل، تبلت و کتاب تان را کنار بگذارید و سعی کنید با دیگران ارتباط چشمی برقرار کنید. به همین سادگی! کافی است به آنها نگاه کنید تا اولین قدم برای آشنایی با یکی از هم کلاسی هایتان را برداشته باشید. با نگاه کردن به دیگران پیامی که منتقل می کنیم این است که دوست داریم بیشتر با آنها آشنا شویم.

گاهی بد نیست اگر هم کلاسی های تان را مثلا برای درس خواندن به اتاق تان دعوت کنید یا هر جای دیگری که خودتان ترجیح می دهید. هدف این است که جایی باشید که خود شما در آن احساس راحتی بکنید. با وجود اینکه درونگرا هستید و ترجیح می دهید در خلوت خودتان درس بخوانید، بد نیست اگر از موقعیت هایی نظیر این برای آشنایی با دیگران بهره ببرید.

البته درست است که مهم ترین وظیفۀ شما درس خواندن و انجام پروژه و تکالیف تان است. اما آن را بهانه ای برای بیرون نرفتن و فاصله گرفتن از دیگران نکنید. بهتر است هرازچندگاهی از دانشگاه بیرون بروید و کمی سرگرمی کنید؛ هرچند خیلی با این کار راحت نباشید. البته قرار نیست هر شب از خوابگاه بیرون بزنید. یکی دو بار در هفته کافی است. در بلندمدت به خاطر این کار قدردان خودتان خواهید بود.

کمی زمان می برد تا بتوانید با دیگران رابطۀ دوستی برقرار کنید. این مسئله کاملا طبیعی است. حالا اگر بخواهید رابطه ای صمیمی برقرار کنید، باز هم این زمان بیشتر خواهد شد. بنابراین، اگر همان اوایل پیروز نشدید دوستی پیدا کنید، نگران نشوید و خودتان را نبازید. کمی به خودتان زمان بدهید. به مرور به نتیجهٔ دلخواه تان می رسید.

این نکته را هم نباید فراموش کنید که منظور از دوست یابی فقط این نیست که در جمع های شلوغ خودتان را جا کنید. اگر ترجیح می دهید رابطه هایتان محدود به یکی دو دوستی صمیمی باشد، همین کار را بکنید.

در انتخاب دوستان تان در دانشگاه دقت کنید. وقت گذراندن با کسانی که احساس می کنید ارزش هایشان مطابق اصول و قواعد شما نیست پیامد های خوبی نخواهد داشت. قرار نیست برای جا کردن خودتان در میان دیگران به هر چیزی تن بدهید. پیش از هرچیز به خودتان وفادار باشید.

احساس تنهایی و غربت در دوران دانشگاه کاملا عادی است. همۀ ما این احساسات را در برهه هایی تجربه می کنیم. نباید اجازه بدهیم این تنهایی سدّ راه پیشرفت مان گردد. اگر احساس کردید نمی توانید تنهایی سر کنید، با استفاده از راه حل هایی که گفتیم و روش های دیگری که خودتان ترجیح می دهید، آن را رفع کنید. ورزش کنید، در انجمن های دانشجویی فعالیت کنید، دوستان تان را به صرف چای یا قهوه دعوت کنید و ….

اگر تنهایی باعث افسردگی یا اضطراب تان شد، مشاوره با متخصص یا طی کردن فرایند درمانی مناسب را به تعویق نیندازید. هیچ دلیلی ندارد که به این خاطر، احساس خجالت و سرافکندگی داشته باشید. برای هر کسی ممکن است پیش بیاید. با استفاده از خدمات درمانی مناسب، به مرور سلامت فکر شما تقویت می گردد و احساس بهتری پیدا خواهید کرد.

به خاطر داشته باشید که اگر بخواهید همواره در منطقۀ امن فکری خودتان باقی بمانید، چیز دندان گیری نصیب تان نخواهد شد. این مسئله دربارۀ پیدا کردن دوستان تازه هم صدق می نماید. بد نیست اگر گاهی خطر کنید و کار هایی را انجام بدهید که چندان با آن ها راحت نیستید: سرِ صحبت را با هم کلاسی هایتان باز کنید؛ از کسی بخواهید برای صرف ناهار یا چای همراه تان باشد؛ لبخند زدن به دیگران را نباید فراموش کنید؛ اگر جایی آشنایی دیدید به او سلام کنید. مهم تر از همۀ اینها، همواره خودِ واقعی تان باشید. به چیزی که نیستید، وانمود نکنید. بالاخره کسانی پیدا خواهند شد که شما را با تمام خوبی ها و بدی های تان، همین طور که هستید دوست داشته باشند.