موش ها، راویان تاریخچه حضور انسان ها روی زمین!

به گزارش لوکو، دانشمندان می توانند از طریق بازرسیِ آنچه موش ها در محیط های مشترک با انسان ها گردآوری کرده اند، بفهمند که مردم چه کار هایی کرده اند.

موش ها، راویان تاریخچه حضور انسان ها روی زمین!

هر چه نباشد، هر جا انسان هست، موش هم به دنبالش هست. دکمه. میخ های قدیمی. تور های قدیمی ماهیگیری. صندل. قاشق های فلزی، بلیت های فوتبال و گیره های قدیمیِ مو. تقریباً یک مجموعه است، اما مجموعه ای که آدم ها آن را گردآوری نکرده اند. همه این اشیاء از طریق موش ها دور هم جمع شده اند.

بیشتربخوانید

بسیاری از مردم از موش ها بدشان می آید. موش ها در فاضلاب زندگی می کنند. داخل زباله ها می روند. می توانند بیماری ها را منتقل کنند. خیلی سخت است در آن ها ارزشی پیدا کنیم به جز اینکه الگویی انسانی برای مطالعه بیماری های انسان باشند. اما موش ها چیز های بیشتری برای به اشتراک گذاشتن با ما دارند. محتویاتی که در لانه هایشان موجود است می تواند به باستان شناسان، مورخان و ما چیزهایی، نه تن ها درباره خودِ موش ها که درباره انسان هایی که موش ها در میانشان زیسته اند، آموزش دهد.

هر چه نباشد، هر جا انسان هست، موش هم به دنبالش هست. دانشمندان می توانند از طریق بازرسیِ آنچه موش ها در محیط های مشترک با انسان ها گردآوری کرده اند، بفهمند که مردم در چه جا هایی زیسته اند و چه کار هایی کرده اند. لانه موش ها می تواند نشان دهد که یک ساختمان چطور در طی زمان های مختلف موردِ استفاده قرار گرفته است. حتی چوب هایی که جمع کرده اند و فضله هایشان می تواند به ما بگوید محیطِ زیست آدم ها در هزاران سال پیش چگونه بوده است.

موش ها چیزهایِ شخصی ساکنانِ خانه ای را که در آن مستقر هستند، می دزدند و در لانه هایشان جمع می کنند. موش ها نمی توانند بیشتر از 150 فوت از لانه هایشان دور شوند؛ بنابراین هر آنچه در لانه های آن ها پیدا می گردد، متعلق به همین محدوده است. حتی گاهی نامه های افراد در لانه های موش ها پیدا شده است.

موش ها همواره با انسان ها از طریقِ کشتی مسافرت کرده اند. اکنون با مطالعه ژن های موش های تازه، دانشمندان می توانند بفهمند که انسان ها در کجا ها و در چه زمان هایی زیسته اند.

امیلی پاکت، از دانشگاه ممفیس، می گوید مطالعه موش ها از این حیث بسیار مهم است، زیرا می تواند از زمان هایی که انسان ها هنوز با خاطره نویسی روزانه آشنا نبودند، اطلاعاتی به ما بدهد. پاکت به عنوان یک پلی ژئوگرافر درباره تغییراتِ دی اِن اِی گونه ها در محدوده های جغرافیایی مطالعه می کند. یکی از مثال های خوب جزایر پلی نزی در اقیانوسِ آرامِ جنوبی است. آدم ها نخستین بار 3000 سال قبل وارد این جزایر شدند.

ورود به این جزایر نیازمندِ سفر های طولانی با کشتی بود و هر سفرِ طولانی نیازمندِ همراه داشتنِ خوراکی است. از آنجا که در آن زمان استراحتگاه های جاده ای نبود که بگردد چیز های مطلوب از آن خریداری کرد، دریانوردان با خودشان موش می آوردند که از آن ها تغذیه کنند. آن ها موش های اقیانوسِ آرام بودند و تعدادی که از این سفر ها جانِ سالم به در می بردند به همراه آدم ها در جزایر مختلف پراکنده می شدند و شروع به افزایش جمعیتِ خود می کردند.

دانشمندان با تحلیلِ ژنتیکِ موش ها توانستند بفهمند که آدم ها چه زمانی و به کجا ها وارد شدند. موش ها - و آدم ها - اول به تونگا، سپس به ساموآ وارد شدند. بعد در جزایرِ سوسایتی پراکنده شدند و بعد وارد جزایز ایستر در هاوایی شدند.

پاکت می گوید: دی اِن اِی موش ها - یا همان دفترچه راهنمای سلول هایشان - واقعاً داستان هایی درباره انسان ها به ما می دهد. همانطور که این گونه ها تولید مثل می کنند، در دی اِن اِی نوزادانِ بعدی تغییراتِ کوچک، متفاوت و تصادفی رخ می دهد. بسیاری از این تغییرات، تغییرِ خاصی در موش ها ایجاد نمی کنند، اما پاکت می تواند با پیداکردن و ردیابیِ این تغییرات در دی اِن اِی نشان دهد که جمعیتِ موش ها در طی زمان به کجا ها وارد شده اند.

پاکت دریافته است که گونه موشِ قهوه ای می تواند داستان بزرگ تری درباره چگونگیِ پراکنده شدنِ انسان ها در سراسر جهان به ما بگوید.

موش های قهوه ای، موش هایی هستند که معمولاً در فاضلاب های شهر های بزرگی مثل نیویورک پیدا می شوند، اما نیویورکی های بومی نیستند. این موش ها در سراسر جهان پیدا می شوند، اما اصالتشان به شرق چین و مغولستان برمی گردد. نمونه دی اِن اِی این موش ها نشان می دهد که آن ها از جنوب و شرق به هند وارد شدند که در واقع نشان می دهد انسان ها به چه ترتیبی وارد این جزایر شدند.

گروه دیگر در چین و روسیه پراکنده شدند. موش های دیگر هم چنان در غرب پراکنده شدند و سراسر اروپا و آفریقا را فرا گرفتند. استثمارگران موش ها را از اروپا وارد شمال و جنوب آمریکا و تقریباً هر جای دیگری روی کره زمین کردند.

دوید اورتون، جانور-باستان شناس، می گوید که موش ها حتی می توانند به مورخان بگویند که یک شهر تا چه حدی بزرگ بوده است. او در دانشگاه یورک در انگلستان روی موش هایی که با آدم های دوران باستان زندگی می کردند، مطالعه می کند. وقتی مورخان بقایایِ شهر های باستانی را پیدا می کنند، شروع به حفاری و پیدا کردنِ چیز های تازه می کنند.

اورتون می گوید: مشکل این است که اغلب شهر های باستانی در زیرِ شهر های مدرن بنا شده اند. همین طوری نمی گردد شروع به حفاری کرد. آدم ها تمایلی به ترک کردنِ خانه هایشان ندارد و برایشان مهم نیست که تاریخی که زیر پایشان دفن شده تا چه اندازه اهمیت داشته باشد..

اما می توانید موش ها را دنبال کنید. موش ها برای تأمین غذا و سرپناه به انسان ها وابسته هستند. موش ها برای آنکه بتوانند از جایی به جای دیگر نقل مکان کنند به انسان هایی نیاز دارند که غذا و چیز های دیگر را به جا های دیگر منتقل کنند. فقط شهر های باستانی ای که به قدر کافی بزرگ بودند تا با سایت های دیگر ارتباط داشته باشند، قادر بودند از عهده جمعیتِ بزرگِ موش ها بربیایند؛ بنابراین پیداکردنِ اسکلت موش ها در ویرانه های شهر های باستانی می تواند ایده ای درباره اینکه این شهر ها تا چه اندازه ای بزرگ بوده اند، در اختیار ما بگذارد. دی اِن اِی موجود در استخوانِ موش ها می تواند مشخص کند که موش ها از کجا آمده اند و با کدام شهر ها پیوند داشته اند.

پاکت و اورتون در حال کارکردن برای پیداکردنِ ارتباطِ دقیق بینِ اندازه شهر ها و زیستگاه های موش ها هستند.

دانشمندان با بررسی بقایای فضله موش ها در غاری در اورگون در آمریکا متوجه شده اند که انسان ها در حدود 14000 تا 7000 سال پیش در این غار ها سکونت داشتند. دنیس جنکینز، باستان شناس در دانشگاه اورگون، می گوید: موش های حمال همه چیز را می دزدند. ما مجبور بودیم در هنگام مطالعه غار ها هر شب وسایلمان را جمع کنیم که گم نگردد.

موش های حمال هر چه را غارت کرده بودند، در لانه هایی که از روی هم انباشتنِ چوب، برگ، خاک، فضله و ادرارشان درست شده بود، پنهان می کردند. یک گروه از موش ها می توانند برای هزاران سال در یک غار و در یک لانه زندگی کنند. در طی زمان این توده کثافت بزرگ و بزرگ تر می گردد. تمام موادی که داخلِ این توده جای داده شده است می تواند به دانشمندان ایده هایی درباره اینکه محیطِ زیستِ اطراف چه تغییر کرده است، بدهد.

برای مثال جنکینز در بررسی فضله موش ها در غارِ اورگون دانه های گیاهی را پیدا کرد که به هزاران سال پیش تعلق داشت. آن ها سپس گرده را با گرده هایی که در خاکِ مجاور غار وجود داشت، مقایسه کردند تا تفاوت ها را برجسته کنند.

منبع: فرادید

خبرنگاران وب گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
انتشار: 3 مهر 1401 بروزرسانی: 3 مهر 1401 گردآورنده: luku.ir شناسه مطلب: 2100

به "موش ها، راویان تاریخچه حضور انسان ها روی زمین!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "موش ها، راویان تاریخچه حضور انسان ها روی زمین!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید