کهنسال: از رشته تیروکمان بیزار بودم، تازه در ابتدای راه قرار دارم

به گزارش لوکو، به گزارش خبرنگاران، محدثه کهنسال با 16 سال سن، جوان ترین کماندار کاروان ایران و جوان ترین ورزشکار شرکت کننده در مسابقات قهرمانی دنیا تیر و کمان آلمان بود.

کهنسال: از رشته تیروکمان بیزار بودم، تازه در ابتدای راه قرار دارم

از سفر با تور سریلانکا به یکی از زیباترین کشورهای آسیایی سفر کنید و از شهرهای زیبای کلمبو و بنتوتا دیدن کنید.

کهنسال در رقابتهای انفرادی ریکرو توانست در میان 37 شرکت نماینده، به عنوان هفتم دست یافته و راهی مسابقات حذفی گردد. او در مسابقات حذفی مرحله یک شانزدهم از حریف انگلیسی خود پیشی گرفت و ضمن کسب سهمیه بازی های پارالمپیک 2016، راهی مسابقات مرحله بعد شد.

کهنسال در این مرحله با اختلاف دو امتیاز از حریف روس خود بازنده شد و نتوانست به مسابقات مرحله بعد راه یابد. این نتیجه برای وی که مدت زمان زیادی نیست در کنار تیم ملی حضور دارد، بسیار درخشان است و نویدبخش آینده ای روشن برای این ورزشکار جوان خواهد بود.

یک تصادف؛ یک جهت جدید

محدثه کهنسال پیش از حادثه ای که منجر به معلولیت او شد، به صورت حرفه ای ژیمناستیک کارمی کرد. آن موقع او و خانواده اش ساکن شهر قم بودند و او هر روز به همراه مادر و خواهرش برای انجام تمرینات به تهران می آمد.

آبان ماه سال 86 ، زمانی که محدثه با خانواده اش در راه تهران برای شرکت در مسابقات بود، سانحه رانندگی رخ داد و بر اثر آن پاهای خود را از دست داد.

کهنسال در خصوص آن حادثه می گوید: تا مدت ها شوکه بودم و نمی دانستم دقیقا چه اتفاقی افتاده است، اما همین که هنوز فرصت زندگی داشتم و خانواده ام را کنارم می دیدم، راضی بودم. توانستم خیلی زود با این شرایط کنار بیایم و مهم ترین عامل آن خانواده و دوستانم بودند که همواره در کنارم بودند وکمک کردند با زندگی جدیدم خو بگیرم و بعد از مدت کمی دوباره به مدرسه بروم و فعالیت های درسی ام را شروع کنم.

محدثه قبل از این تصادف به غیر از ژیمناستیک که به صورت حرفه ای کار می کرد، در رشته های دو و شنا هم فعال بود و فعالیت های هنری نظیر نقاشی و آموزش ویولون را نیز دنبال می کرد. بعد از این حادثه تمام این فعالیت ها متوقف شد و این مساله برای خانواده او ناراحت نماینده بود.

تیر و کمان، رشته ای که از آن متنفر بودم!

خانواده محدثه در کوشش برای از سرگیری فعالیت های ورزشی محدثه بودند، اما هیچ رشته ای نظرش را جلب نمی کرد. تا اینکه در یکی از باشگاه های تهران، محدثه با آقای موچانی، ورزشکاری که از جانبازان جنگ تحمیلی نیز بود، آشنا شد و فضای صمیمانه باشگاه او را جذب کرد.

محدثه از انتخاب رشته تیر و کمان اینگونه می گوید: وقتی تصمیم گرفتم در این باشگاه فعالیت کنم، رشته تیر و کمان را انتخاب کردم. جالب است بدانید که من از این رشته متنفر بودم! اما فاصله تبدیل این تنفر به علاقه، کمتر از دو ماه بود و بعد از آن اینقدر به تیر و کمان علاقمند شدم که دوست داشتم هر روز تمرین کنم. آقای نورمحمدی نیز اولین مربی من بود که باعث شد نظرم در خصوص این رشته تغییر کند و جدی تر آن را دنبال کنم.

سال 91، سالی بود که محدثه وارد ورزش جانبازان و معلولان شد. این سال برای او و آینده اش در ورزش حرفه ای، سرنوشت ساز بود و در بازدیدی که مجید کهتری، رئیس انجمن تیرو کمان فدراسیون از این باشگاه داشت، با محدثه آشنا شد و با مشاهده عملکردش از او برای حضور در اردوهای تیم ملی دعوت کرد.

تایلند، اولین ایستگاه در جهت ورزش حرفه ای

مسابقات آسیایی تایلند اولین تجربه کهنسال در مسابقات برون مرزی بود و با اینکه منجر به کسب مدال نشد، اما با تجربه ای که از آن به دست آمد، ادامه جهت را برایش هموارتر کرد.

محدثه به دلیل اینکه مشغول تحصیل در مقطع متوسطه نمی توانست به صورت منظم و همیشگی در اردوها حاضر باشد. در امسال هم توانست بین دو تا سه مرحله از اردوها را شرکت کند و با همین مقدار، پیروز شد حضوری درخشان در رقابتهای جهانی آلمان داشته باشد.

وی در این زمینه می گوید: اگرچه به دلیل درس در چند اردو حضور نداشتم و تنها 5 ماه هست که به صورت حرفه ای و زیاد تمرین می کنم، اما این باعث نشده که از تمرینات انفرادی دور بمانم و حتی می توانم بگویم در ایامی که در اردو نیستم، مدت زمان بیشتری را صرف تمرین می کنم و همواره کوشش می کنم خودم را آماده نگه دارم.

خانواده، بزرگ ترین پشتیبان

خانواده ام همواره و در تمام مراحل زندگی همراه و حامی من بوده اند. انتظاری که حالا از من دارند، کسب مدال نیست. آنها فقط می خواهند و کوشش می نمایند که من به چیزی که حقم هست و لیاقتش را دارم برسم و در این جهت، همواره به من آرامش و اعتماد به نفس هدیه داده اند و آنقدر که آنها به من اعتماد دارند، من به خودم اعتماد ندارم!

محدثه در ادامه می گوید: تک تک اعضای خانواده ام هر چه در توان داشتند برای من انجام داده اند. زمانی که می خواستم به آلمان اعزام شوم، پدرم که محل کارش در بوشهر است، بلیت گرفت و به فرودگاه آمد تا من را بدرقه کند. زمانی هم که برگشتم کوشش کرد تا به استقبالم بیاید که نشد. این اتفاق اینقدر برای من ارزشمند است که هیچ وقت فراموش نمی کنم و قدردان پدر عزیزم هستم. این همراهی و بودن های همیشگی خانواده برای من نعمت بزرگی است که خداوند را به خاطر آن شکر می گویم. مادرم نیز همواره و تا جایی که در توان داشته با من همراهی نموده است. یادم هست زمانی که در اردوهای تیم ملی به دلیل برنامه تحصیل نمی توانستم حضور داشته باشم، به صورت انفرادی تمرین می کردم و در این تمرینات مادرم پا به پای من کوشش می کرد و بیشتر از من هم خسته می شد. چرا که من تنها سه تیر در اختیار داشتم و هر بار که تیر ها را پرتاب می کردم مادر آنها را از سیبل جدا می کرد و برای تمرین مجدد برایم می آورد.

ایرانی ها می توانند بهترین باشند

بانوی جوان تیم ملی معتقد است که ایرانیان می توانند همواره بدرخشند و بهترین باشند. محدثه می گوید: ما هیچ چیز از دیگران کم نداریم و در همین مسابقات هم بچه های ما چیزی از دیگران کمتر نداشتند و فکر می کنم باید بیشتر از پیش خودمان را باور کنیم و در آینده بیشتر بدرخشیم.

کهنسال از حال و هوایش هنگام تیراندازی می گوید: وقتی تیر می زنم به هیچ چیز فکر نمی کنم. تنها دغدغه من اجرای تمام نکاتی است که مربی گفته و کوشش می کنم فقط و فقط به حرفهای مربی ام فکر کنم و حضور رقیبان را برای خودم کمرنگ کنم. هر وقت هم که ناامیدی و ترس به سراغم می آمد به این می اندیشیدم که همین الان افراد زیادی هستند که برای پیروزیت من دعا می نمایند و منتظرند بهترین عملکرد من را ببینند. همین باعث می گردد که نا امید نشوم و آنچه در توان دارم انجام دهم.

می خواهم متخصص مغز و اعصاب شوم

محدثه کهنسال در سال های پایانی مقطع متوسطه، رشته علوم تجربی تحصیل می نماید و آرزو دارد با پذیرش در کنکور پزشکی، بتواند روزی به تخصص مورد علاقه اش، یعنی مغز و اعصاب، برسد.

آرزوهای طلایی محدثه تنها در زمینه تحصیل نیست، او می خواهد روزی در بهترین صندلی رشته تیر و کمان باشد و با انگیزه، جسارت و روحیه ای خوبی که از او دیده ایم، دست یافتن به این آرزو دور از ذهن نیست.

روحیه قهرمانی داشتن از قهرمانی مهم تر است

جوان ترین عضو تیم ملی تیر و کمان از درس بزرگی که در کنار کمانداران تیم ملی آموخته اینگونه یاد می نماید: من یاد گرفتم که روحیه قهرمانی داشتن، از کسب مدال و عنوان مهم تر است و زمانی که رفتار و منش پهلوانی و قهرمانی داشته باشی، به دنبالش راه کسب مدال و عنوان نیز هموار می گردد.

یکی از عواملی هم که ابتدا به ساکن من را جذب این رشته کرد، دیدارم با خانم نفیسه احمدی، از ورزشکاران قدیمی رشته تیر و کمان بود که با روی گشاده با من برخورد داشت و اخلاق او من را جذب کرد.

منبع: خبرگزاری مهر
انتشار: 14 بهمن 1398 بروزرسانی: 18 مهر 1399 گردآورنده: luku.ir شناسه مطلب: 643

به "کهنسال: از رشته تیروکمان بیزار بودم، تازه در ابتدای راه قرار دارم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کهنسال: از رشته تیروکمان بیزار بودم، تازه در ابتدای راه قرار دارم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید