موبی دیک و یاری به آگاهی درباره محیط زیست - لوکو

آرون ساش استاد رشته تاریخ دانشگاه کورن وال شهر نیویورک مورخ و کارشناس ادبیات قرن نوزدهم کتابی در دست انتشار دارد که قرار است ماه ژوئن سال 2022 با عنوان از بالا به عمق: هرمان ملویل، لوئیس مام فورد، و کشف مجدد در تاریکی از سوی انتشارات این دانشگاه وارد بازار کتاب گردد. این استاد تاریخ آمریکایی در یادداشتی قبل از انتشار کتابش به درس های رمان موبی دیک برای محیط زیست اشاره می نماید و می نویسد: اگر می خواهید راه حلی برای حل مشکل محیط زیست پیدا کنید، دوباره صفحات این رمان عالی را مرور کنید.

استاد دانشگاه کورنویل در یادداشت خود می نویسد: البته پیشنهاد نمی کنم به خارج کردن و سوزاندن روغن نهنگ فکر کنید چون بیشتر می خواهم به نبوغ ملویل 170 سال قبل از بحث های محیط زیستی دقت کنید و ببینید که چطور مقاومت در برابر حیات وحش و رابطه اش با انسان و هستی گرایی را به تصویر کشیده است. با خواندن این رمان به خوبی تهدید تغییرات آب و هوایی برای انسان قابل درک شده است.

در یادداشت آورده شده است: فلسفه اگزیستانسیالیزم یا هستی گرایی به خوبی در موبی دیک نمود پیدا نموده و حتی آلبرت کاموس بنیان گذار مکتب هستی گرایی نوین و برنده جایزه نوبل نیز از این رمان به عنوان نماد این فسلفه و مکتب یاد می نماید. از ابتدای داستان، اسماعیل راوی داستان و یکی از شخصیت های اصلی رمان به صراحت درباره مشکل و تهدید بشریت صحبت می نماید و ناامیدی بشریت از زندگی موجود را بیان می نماید. در صفحه ابتدایی رمان او خودش را داخل تابوتی تعریف می نماید که زندگی معمول شهرنشین های نیویورکی متنفر است که چگونه به میزهایشان چسبیده و در حال تخریب محیط زیست هستند.

اسماعیل، تنها کسی است که از خدمهٔ پکوئود نجات پیدا می نماید و راوی داستان موبی دیک است. او در جملاتی که در صفحات ابتدایی داستان نوشته شده، می گوید که دوست دارد از این مردم دور شده و به دریا پناه ببرد.

موبی دیک یا نهنگ بحر رمان مشهوری از هرمان ملویل نویسنده آمریکایی است که در سال 1851، در دوران رنسانس آمریکایی، منتشر شد. ملوان اسماعیل داستان جستجوی دیوانه وار اهب، ناخدای کشتی پکوئود را می گوید که در پی انتقام از موبی دیک، وال سفیدی است که پیش تر کشتی اش را نابود نموده است و پایش را از زانو قطع نموده است.

کتاب تا زمان مرگ نویسندهٔ آن در سال 1891 یک شکست تجاری بود؛ اما در قرن بیستم به عنوان یکی از برترین رمان های آمریکایی معروفیت یافت. ویلیام فاکنر اعتراف می نماید که آرزویش این بوده که این کتاب نوشتهٔ او می بود.

نوشتن این کتاب یک سال و نیم طول کشیده است و تجربیات شخصی ملویل را در دریا و خواندن ادبیات والگیران را تصویر می نماید. توصیف های جزئی و واقع گرایانهٔ ملویل از شکار نهنگ و خارج کردن روغن از آن به آن صورت است که می توان حضور در کشتی میان خدمه با فرهنگ های مختلف را حس کرد که با کاوش در پایگاه اجتماعی، خیر و شر و وجود خدا مخلوط شده است.