ارتباط یبوست با شب ادراری بچه ها - لوکو

مهشید فکری، روان شناس کودک و نوجوان، اظهار کرد: شب ادراری یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی است و معمولا در بچه ها زیر 6 سال به دلیل اینکه هنوز کنترل ادرار خود را کامل به دست نیاورده اند بیشتر دیده می گردد، بنابراین به بچه ها زیر 6 سال نمی توان ابتلا به اختلال شب ادراری را نسبت داد.

این روان شناس کودک اضافه نمود: شب ادراری به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم می گردد که در نوع اول آن کودک بصورت مستمر و هرشب جای خود را خیس می نماید اما در نوع ثانویه بعد از 6 ماه زمانی که والدین گمان می نمایند که شب ادراری کودکشان برطرف شده است کودک مجددا در نیمه های شب جای خود را خیس می نماید.

او در مورد علل بروز شب ادراری در بچه ها اضافه نمود: علل متعددی برای بروز اختلال شب ادراری می توان نام برد که عفونت دستگاه ادراری، دیابت، بیماری های استرسی، سابقه خانوادگی، انگل، یبوست و پرکاری تیروئید از جمله دلایل ابتلا به این اختلال خواهد بود.

فکری بیان نمود: بچه های که دچار شب ادراری هستند معمولا خواب عمیقی دارند و در خواب متوجه پر بودن مثانه خود نمی شوند بنابراین ضروری است تا والدین ساعت خاصی از نیمه شب را که معمولا کودک در آن ساعت دچار شب ادراری می گردد کودک را از خواب بیدار نموده و به سرویس بهداشتی ببرند.

او ادامه داد: شب ادراری در بیشتر بچه ها 5 ساله دیده می گردد. این مشکل به مرور زمان برطرف می گردد تنها در یک درصد آن ها همچنان در بزرگسالی هم این اختلال را تجربه می نمایند.

این روان شناس کودک و نوجوان گفت: زمانی که کودک در 3 ماه متوالی دو شب در هفته شب ادراری داشته باشد حتما والدین باید برای درمان این موضوع به روان شناس مراجعه نمایند. زیرا برای درمان این مشکل در ابتدا ضروری است تا از رفتار درمانی و روش های تربیتی استفاده کرد اما در صورتی این اختلال شب ادراری به یاری این روش ها درمان نشد از دارو درمانی استفاده می گردد.

او اضافه نمود: خجالت، گوشه گیری، انزوا و کاهش عزت نفس از عوارض روانی شب ادراری برای کودک خواهد بود بنابراین واکنش والدین در برابر شب ادراری بچه ها بسیار حائز اهمیت است، زیرا زمانی که کودک به دلیل بروز رفتاری که ناخواسته انجام می گردد مورد شماتت و سرزنش والدین قرار می گیرد، انگیزه ای برای ترک این عادت ناخواسته نخواهد داشت؛ بنابراین این موضوع باید بین والدین و فرزند مانند یک راز باقی بماند و به یاری رفتار درمانی سعی در حل این اختلال داشته باشند.